۱-  مدیران معامله گر و بی هویت( مشاوره شغلی )

مدیرانی هستند که از سبک پوشش تا طرز سخن گفتن خود را با گفتمان مالکان یا هیئت مدیره (و یا هر نظام حاکمی) تنظیم می کنند و دوری و نزدیکی به گروه ها و افراد ذی نفوذ سیاسی را با شامه قوی خود می سنجند که چه زمانی راهنمای چپ و چه زمانی راهنمای راست را بفشارند.( مشاوره شغلی )

این تیپ مدیران از همه بیشتر تحول سازمان را قفل می کنند. اخلاق، جوانمردی و پایبندی به قیود انسانی هرگز در قاموس این مدیران جایگاهی ندارد. این ها را باید دلالان سیاسی و اقتصادی نامید. برای ایشان هرگز مهم نیست چه کسی در رأس کار باشد. مهم تارهای در هم تنیده ای هست که روی آن می غلطند و از منابع و مزایای سازمان ارتزاق می کنند. وقتی پای اصلاحات در میان باشد، ژست اصلاح طلبی می گیرند و وقتی کار بر مبنای اصول‌ مطرح باشد، گوی سبقت را از اصول‌گرایان می ربایند.( مشاوره شغلی )

پیش چشم این جماعت معامله گر، دغدغه های اخلاقی، ملی و میهنی، پیشرفت کشور، جوانمردی و وطن پرستی ، خنده‌دار ترین واژگان است. تنها دو چیز در نظر این مدیران مقدس است: ما باشیم و منافع ما برقرار باشد!( مشاوره شغلی )

۲-  مدیران پاره وقت و از راه دور

این دسته از مدیران اگر چه به اسم مدیر تمام وقت یک سازمان یا اداره هستند اما واقعیت چیز دیگری است. دو روز تدریس در دانشگاه، یک روز مشاور یک شرکت خصوصی صاحب نام ، دو روز سفر کاری و … ، اینان سازمان خود را از راه دور و اغلب با تلفن (و اخیراً از طریق اس ام اس و ارسال پیام در شبکه های اجتماعی!) اداره می کنند.( مشاوره شغلی )

این مدیران سعی می کنند سازمان را با ساعات حضور خود تنظیم کنند. گاهی از خود می پرسم در حکم این مدیران مگر فوق العاده مدیریت و سایر مزایا بابت «یک ماه کار تمام وقت» پرداخت نمی شود ، پس چگونه می پذیرند که نیمی از هفته را در محل خدمت نباشند و از این مزایای حلال برخودار شوند؟( مشاوره شغلی )

۳-  مدیران قبیله ای و عشیره ای

این بدعت همیشگی سازمان های دولتی و اجرایی در کشور ماست. مدیری فقط همشهری های خود را به کار می گمارد و امور عشیره خود را رتق و فتق می کند. این دسته مدیران هیچ گونه درکی از نگاه ملی به مسائل ندارند. ایران و آینده کشور را در روستا و زادگاه خود می بینند. ( مشاوره شغلی )

وقتی با یک ارباب رجوع یا کارمند سازمان خود مواجه می شوند که در زمره همشهریانش نیست، گویی با یک غیر ایرانی و بیگانه طرف هستند. ماحصل فامیل گرایی چیزی جز تضییع حقوق مردم و جلوگیری از شایسته سالاری نیست.( مشاوره شغلی )

این گروه در اصطلاح عامیانه با اتوبوسی به سازمان وارد می شوند و اغلب با همان شکل هم از سازمان خارج می شوند ، اما در آخر  علاوه بر آن اتوبوس ، می بایست چندین تریلی ، اندوخته ها و افزونه های اخیر آنها را با خود ببرد!( مشاوره شغلی )

۴-  مدیران آکادمیک و غیراجرایی

این قبیل مدیران از مدیریت فقط دانش آن را به ارث برده اند. مدیران دانشگاهی اما کم توان و غیراجرایی به همه چیز از منظر مسأله و موضوع پژوهشی نگاه می کنند. سازمان را با کلاس درس اشتباه گرفته اند.

نمی دانند که منابع، زمان و انرژی در حدی نیست که به پای افکار و آرمان های انتزاعی آنها تلف شود. این مدیران نمی دانند در کنار ارزشمندی نگاه پژوهشی به مسایل، سرعت عمل هم مهم است. این مدیران به اسم کار علمی، خواسته یا ناخواسته فرصت های طلایی توسعه و پیشرفت سازمان و کشور را می سوزانند.( مشاوره شغلی )

۵-  مدیران ترسو و مطیع

مدیرانی که می بینند و می‌دانند نتیجه تصمیم مقام مافوق آنها چقدر زیان بار است اما به دلیل شخصیت ضعیف و منفعل خود هرگز لب به نقد و اظهار نظر قاطعانه نمی گشایند.( مشاوره شغلی )

خطر این قبیل مدیران بزدل به حدی است که امیرمؤمنان علی (ع) پرهیز از انتصاب اینها را در نامه ۵۳ نهج البلاغه به مالک اشتر متذکر شده اند. دلیل اطاعت پذیری و بله قربان گویی این مدیران یا از سر به خطر نیفتادن منافع آنهاست یا به دلیل اینکه تصور می کنند شایستگی یعنی اطاعت پذیری محض از مافوق و بی نیازی به نظرات کارشناسان.

این دسته از مدیران اتفاقاً اجازه ابراز نظر را از کارمندان و کارشناسان می گیرند. تجربه نشان داده در این قبیل سازمانها عموماً پدیده “سکوت سازمانی” و “انزوای کارشناسان خبره” رخ می دهد.( مشاوره شغلی )

۶ – مدیران انتخاباتی و تبلیغاتی

این مدیران اساساً با هدف شرکت در انتخابات، وارد یک سازمان می شوند و تلاش می‌کنند محبوب دل ها شوند. تمام کارهایی که می کنند تبلیغاتی است. خوب کار می کنند که ر‌أی بیاورند. ضرر این مدیران آن جایی است که تمام امکانات و منابع ملی در اختیار خود را ابزاری برای رسیدن به موقعیت بالاتر می‌پندارند. سازمان را به ستاد انتخاباتی خود تبدیل می کنند. مدیریت این ها بسیار بی ثبات، کوتاه مدت و زیان بار است.( مشاوره شغلی )

مطالب مرتبط: